TAK, TAK i jeszcze raz TAK. Nie każda rozmowa musi być o sprawach poważnych, uczuciach, relacjach, celach w życiu. Więź budują tez rozmowy na tematy błahe.
Aby pytania nie zabrzmiały jak początek sprzeczki, warto mówić o swoim niepokoju, a nie wypominać problemy, które stwarza dziecko. Czyli:
Niepokoi mnie, że ostatnio jesz coraz mniej - TAK, TO DOBRY POCZĄTEK ROZMOWY;
Znowu nie zjadłaś obiadu - NIE.
NA PRZYKŁAD
Niepokoi mnie, że ostatnio tyle schudłaś...
Mam wrażenie, że coś cię martwi...
Zastanawiam się, dlaczego ostatnio nie spotykasz się ze znajomymi...
itp.
Należy się zaniepokoić i rozważyć zgłoszenie się do specjalisty, jeżeli
·Dziecko dużo mówi o swoim wyglądzie, bardzo się przejmuje swoją sylwetką
·Dziecko zaczyna się odchudzać się choć jest szczupłe
·Dziecko nagle zmienia sposób odżywiania „zdrowe” odżywianie, dieta wegetariańska itp.
·Dziecko bardzo rygorystycznie przestrzega diety/zasad odżywiania i nie godzi się na żadne odstępstwa
·Dziecko nie chce jeść ze wszystkimi, spożywa posiłki np. tylko w swoim pokoju
·Dziecko okresowo zjada zdecydowanie za dużo
·Dziecko czasami wymiotuje lub ma biegunkę choć nie wydaje się chore
Należy się BARDZO zaniepokoić i szybko zgłosić do specjalisty, jeżeli
·Dziecko szybko chudnie (np. kilogram na tydzień)
·Dziecko podporządkowało swoje życie rytmowi posiłków
·Dziecko bardzo dużo ćwiczy
·Dziecko rezygnuje ze spotkań ze znajomymi i innych aktywności
·Dziewczyna przestaje miesiączkować
·Giną duże ilości jedzenia z lodówki
·Dziecko po posiłkach wymiotuje lub zamyka się w łazience
Sygnały ALARMOWE - trzeba natychmiast zgłosić się do lekarza lub do szpitala:
·Dziecko przestało jeść
·Dziecko ogranicza picie
·Dziecko wymiotuje kilka razy dziennie
·Dziecko zasłabło lub zemdlało
Czynniki ryzyka zaburzeń odżywiania
Czynniki dotyczące całego społeczeństwa
·Kultura masowa, kult szczupłości i smukłej sylwetki
·Nieakceptacja i dyskryminacja osób z nadwagą
·A równocześnie wszechobecność jedzenia, reklam związanych z jedzeniem i przepisów kulinarnych
Czynniki dotyczące środowiska w jakim obraca się dziecko
·Wyśrubowane w stosunku do możliwości wymagania szkolne
·Atmosfera rywalizacji
·Trudności w środowisku rówieśniczym
Czynniki rodzinne
Różnego typu trudności rodzinne:
·Konflikt pomiędzy rodzicami
·Uzależnienia, przemoc
·Inne trudności emocjonalne w rodzinie
Czynniki związane z samą osobą dotkniętą trudnościami
·Nadwaga w dzieciństwie
·Cechy biologiczne: wrodzona podatność, występowanie zaburzeń odżywiania u krewnych
·Cechy charakteru sprzyjające anoreksji to perfekcjonizm, nastawienie na osiągnięcia. trudności w relacjach z rówieśnikami, niska samoocena
·Cechy charakteru sprzyjające bulimii to impulsywność i zmienność nastrojów, niska samoocena.
Aby pomóc dziecku, ważne jest, aby samemu być w dobrej formie. Przypomnimy więc o kilku ważnych sprawach
1.Jeżeli dziecko choruje, nie koncentruj się na przeżywaniu poczuciu winy lub poszukiwaniu winnego. Najczęściej tak jest, że rodzice robią dla swoich dzieci to, co uważają za najlepsze – tak pewnie było i w Twoim przypadku. Zamiast rozważania przeszłości poszukaj rozwiązania problemu.
2.Nie zamykaj się w sobie. To, że czasami jesteś smutny, przygnębiony, nie masz siły – jest OK. Rozmowa w takich sytuacjach pomaga.
3.Korzystaj z pomocy bliskich i przyjaciół. Nie dasz rady zrobić wszystkiego samemu.
4.Bądź szczery z najbliższymi. Ukrywanie przed najbliższą rodziną czegoś, czego się nie da ukryć – np. zaawansowanej anoreksji u dziecka – nie prowadzi donikąd, a tylko może sprawić, że ludzie przestaną Ci ufać. To żaden wstyd być chorym.
5.Jeżeli samemu potrzebujesz pomocy specjalisty, psychologa lub psychiatry – idź do lekarza. Będąc samemu w kryzysie niewiele pomożesz dziecku.
6.Jeżeli jesteś uzależniony, rozpocznij leczenie. Jeżeli nie jesteś pewien, wypełnij ankietę.
7.Jeżeli rodzina jest w kryzysie z powodu uzależnienia lub przemocy – podejmij działania, które zmienią tę sytuację. Przydatne informacje można znaleźć na stronie www.niebieskalinia.pl.